dwuznaczny
Polish
Etymology
From dwu- + znaczyć + -ny.
Pronunciation
- IPA(key): /dvuˈznat͡ʂ.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -at͡ʂnɨ
- Syllabification: dwu‧znacz‧ny
Adjective
dwuznaczny (comparative bardziej dwuznaczny, superlative najbardziej dwuznaczny, adverb dwuznacznie)
- ambiguous (open to multiple interpretations)
- Antonym: niedwuznaczny
Declension
Declension of dwuznaczny
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | dwuznaczny | dwuznaczne | dwuznaczna | dwuznaczni | dwuznaczne | ||
| genitive | dwuznacznego | dwuznacznej | dwuznacznych | ||||
| dative | dwuznacznemu | dwuznacznym | |||||
| accusative | dwuznacznego | dwuznaczny | dwuznaczne | dwuznaczną | dwuznacznych | dwuznaczne | |
| instrumental | dwuznacznym | dwuznacznymi | |||||
| locative | dwuznacznej | dwuznacznych | |||||
Derived terms
noun
- dwuznaczność
Further reading
- dwuznaczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dwuznaczny in Polish dictionaries at PWN