duć

See also: duc, dúc, dục, dūc, đực, đức, Đức, and dức

Polish

Inherited from Proto-Slavic *duti, probably from Proto-Indo-European *dʰewH- (“to gush, shake, blow”).

duć impf

(intransitive, dialectal, of wind) to blow (to produce an air current)
Synonyms: dąć, wiać

Conjugation of duć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		duć
present tense	1^st	duję			dujemy
	2^nd	dujesz			dujecie
	3^rd	duje			dują
	impersonal	duje się
past tense	1^st	dułem	dułam		duliśmy	dułyśmy
	2^nd	dułeś	dułaś		duliście	dułyście
	3^rd	duł	duła	duło	duli	duły
	impersonal	duto
future tense	1^st	będę duł, będę duć	będę duła, będę duć		będziemy duli, będziemy duć	będziemy duły, będziemy duć
	2^nd	będziesz duł, będziesz duć	będziesz duła, będziesz duć		będziecie duli, będziecie duć	będziecie duły, będziecie duć
	3^rd	będzie duł, będzie duć	będzie duła, będzie duć	będzie duło, będzie duć	będą duli, będą duć	będą duły, będą duć
	impersonal	będzie duć się
conditional	1^st	dułbym	dułabym		dulibyśmy	dułybyśmy
	2^nd	dułbyś	dułabyś		dulibyście	dułybyście
	3^rd	dułby	dułaby	dułoby	duliby	dułyby
	impersonal	duto by
imperative	1^st	niech duję			dujmy
	2^nd	duj			dujcie
	3^rd	niech duje			niech dują
active adjectival participle		dujący	dująca	dujące	dujący	dujące
contemporary adverbial participle		dując
verbal noun		ducie

duć impf

Conjugation of duć

noun

verbs