dusić

Polish

Inherited from Proto-Slavic *dušiti.

dusić impf (perfective udusić)

(transitive) to suffocate, to asphyxiate, to strangle, to choke (to deprive of oxygen)
(transitive, cooking) to stew, to braise
(reflexive) to suffocate, to choke(to be deprived of oxygen)

Conjugation of dusić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dusić
present tense	1^st	duszę			dusimy
	2^nd	dusisz			dusicie
	3^rd	dusi			duszą
	impersonal	dusi się
past tense	1^st	dusiłem	dusiłam		dusiliśmy	dusiłyśmy
	2^nd	dusiłeś	dusiłaś		dusiliście	dusiłyście
	3^rd	dusił	dusiła	dusiło	dusili	dusiły
	impersonal	duszono
future tense	1^st	będę dusił, będę dusić	będę dusiła, będę dusić		będziemy dusili, będziemy dusić	będziemy dusiły, będziemy dusić
	2^nd	będziesz dusił, będziesz dusić	będziesz dusiła, będziesz dusić		będziecie dusili, będziecie dusić	będziecie dusiły, będziecie dusić
	3^rd	będzie dusił, będzie dusić	będzie dusiła, będzie dusić	będzie dusiło, będzie dusić	będą dusili, będą dusić	będą dusiły, będą dusić
	impersonal	będzie dusić się
conditional	1^st	dusiłbym	dusiłabym		dusilibyśmy	dusiłybyśmy
	2^nd	dusiłbyś	dusiłabyś		dusilibyście	dusiłybyście
	3^rd	dusiłby	dusiłaby	dusiłoby	dusiliby	dusiłyby
	impersonal	duszono by
imperative	1^st	niech duszę			duśmy
	2^nd	duś			duście
	3^rd	niech dusi			niech duszą
active adjectival participle		duszący	dusząca	duszące	duszący	duszące
passive adjectival participle		duszony	duszona	duszone	duszeni	duszone
contemporary adverbial participle		dusząc
verbal noun		duszenie

verbs

noun