duriță
Romanian
Etymology
dură + -iță
Noun
duriță f (plural durițe)
- Diminutive of dură
Declension
Declension of duriță
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) duriță | durița | (niște) durițe | durițele |
genitive/dative | (unei) durițe | duriței | (unor) durițe | durițelor |
vocative | duriță, durițo | durițelor |