dulcisonorus
Latin
Etymology
From dulcis (“sweet”) + sonōrus (“sounding, sonorous”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /dul.ki.soˈnoː.rus/, [dʊɫ.kɪ.sɔˈnoː.rʊs]
Adjective
dulcisonōrus (feminine dulcisonōra, neuter dulcisonōrum); first/second declension
- sweetly sounding
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dulcisonōrus | dulcisonōra | dulcisonōrum | dulcisonōrī | dulcisonōrae | dulcisonōra | |
Genitive | dulcisonōrī | dulcisonōrae | dulcisonōrī | dulcisonōrōrum | dulcisonōrārum | dulcisonōrōrum | |
Dative | dulcisonōrō | dulcisonōrō | dulcisonōrīs | ||||
Accusative | dulcisonōrum | dulcisonōram | dulcisonōrum | dulcisonōrōs | dulcisonōrās | dulcisonōra | |
Ablative | dulcisonōrō | dulcisonōrā | dulcisonōrō | dulcisonōrīs | |||
Vocative | dulcisonōre | dulcisonōra | dulcisonōrum | dulcisonōrī | dulcisonōrae | dulcisonōra |
Synonyms
- (sweetly sounding): dulcisonus
Related terms
Related terms
- dulcacidus
- dulcātor
- dulcēdō
- dulcēscō
- dulcia
- dulciārius
- dulciculus
- dulcifer
- dulcificō
- dulciloquus
- dulcimodus
- dulcinervis
- dulciolum
- dulciōrelocus
- dulcis
- dulcisonus
- dulcitās
- dulciter
- dulcitūdō
- dulcō
- dulcor
- dulcōrō
References
- dulcisonorus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dulcisonorus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette