dulciarius
Latin
Etymology
From dulcia (“sweet cakes”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /dul.kiˈaː.ri.us/, [dʊɫ.kɪˈaː.ri.ʊs]
Adjective
dulciārius (feminine dulciāria, neuter dulciārium); first/second declension
- Of or pertaining to confectionery.
- Making sweetmeats.
- (substantive) A confectioner, pastry cook.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dulciārius | dulciāria | dulciārium | dulciāriī | dulciāriae | dulciāria | |
Genitive | dulciāriī | dulciāriae | dulciāriī | dulciāriōrum | dulciāriārum | dulciāriōrum | |
Dative | dulciāriō | dulciāriō | dulciāriīs | ||||
Accusative | dulciārium | dulciāriam | dulciārium | dulciāriōs | dulciāriās | dulciāria | |
Ablative | dulciāriō | dulciāriā | dulciāriō | dulciāriīs | |||
Vocative | dulciārie | dulciāria | dulciārium | dulciāriī | dulciāriae | dulciāria |
Related terms
Related terms
- dulcacidus
- dulcātor
- dulcēdō
- dulcēscō
- dulcia
- dulciculus
- dulcifer
- dulcificō
- dulciloquus
- dulcimodus
- dulcinervis
- dulciolum
- dulciōrelocus
- dulcis
- dulcisonōrus
- dulcisonus
- dulcitās
- dulciter
- dulcitūdō
- dulcō
- dulcor
- dulcōrō
References
- dulciarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dulciarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette