duizelingwekkend
Dutch
Etymology
duizeling (“dizziness”) + wekkend (“inducing”)
Pronunciation
Audio (file)
Adjective
duizelingwekkend (comparative duizelingwekkender, superlative duizelingwekkendst)
- dizzying
Inflection
| Inflection of duizelingwekkend | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | duizelingwekkend | |||
| inflected | duizelingwekkende | |||
| comparative | duizelingwekkender | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | duizelingwekkend | duizelingwekkender | het duizelingwekkendst het duizelingwekkendste | |
| indefinite | m./f. sing. | duizelingwekkende | duizelingwekkendere | duizelingwekkendste |
| n. sing. | duizelingwekkend | duizelingwekkender | duizelingwekkendste | |
| plural | duizelingwekkende | duizelingwekkendere | duizelingwekkendste | |
| definite | duizelingwekkende | duizelingwekkendere | duizelingwekkendste | |
| partitive | duizelingwekkends | duizelingwekkenders | — | |