Duilius
English
Alternative forms
- Duillius
Etymology
From Latin Duilius.
Proper noun
Duilius
- a Roman nomen gentile
Translations
a Roman nomen gentile
|
Latin
Alternative forms
- Duillius, Duellius
Etymology
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /duˈiː.li.us/, [d̪uˈiːlʲiʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /duˈi.li.us/, [d̪uˈiːlius]
Proper noun
Duīlius m sg (genitive Duīliī or Duīlī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name" famously held by:
- Gaius Duilius, a Roman admiral
Declension
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Duīlius |
Genitive | Duīliī Duīlī1 |
Dative | Duīliō |
Accusative | Duīlium |
Ablative | Duīliō |
Vocative | Duīlī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
- Duīlia
Adjective
Duīlius (feminine Duīlia, neuter Duīlium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to gens Duīlius
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | Duīlius | Duīlia | Duīlium | Duīliī | Duīliae | Duīlia | |
Genitive | Duīliī | Duīliae | Duīliī | Duīliōrum | Duīliārum | Duīliōrum | |
Dative | Duīliō | Duīliō | Duīliīs | ||||
Accusative | Duīlium | Duīliam | Duīlium | Duīliōs | Duīliās | Duīlia | |
Ablative | Duīliō | Duīliā | Duīliō | Duīliīs | |||
Vocative | Duīlie | Duīlia | Duīlium | Duīliī | Duīliae | Duīlia |
References
- “Duellius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Duilius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette