ducto
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈduk.toː/, [ˈd̪ʊkt̪oː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈduk.to/, [ˈd̪ukt̪o]
Etymology 1
dūcō (“to lead”) + -tō
Verb
ductō (present infinitive ductāre, perfect active ductāvī, supine ductātum); first conjugation
- (transitive) I lead or guide, keep leading or guiding
- (transitive) I hire (a prostitute)
- (transitive) I deceive, delude, cheat
- (transitive) I charm, allure
Conjugation
Conjugation of ductō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | ductō | ductās | ductat | ductāmus | ductātis | ductant |
imperfect | ductābam | ductābās | ductābat | ductābāmus | ductābātis | ductābant | |
future | ductābō | ductābis | ductābit | ductābimus | ductābitis | ductābunt | |
perfect | ductāvī | ductāvistī | ductāvit | ductāvimus | ductāvistis | ductāvērunt, ductāvēre | |
pluperfect | ductāveram | ductāverās | ductāverat | ductāverāmus | ductāverātis | ductāverant | |
future perfect | ductāverō | ductāveris | ductāverit | ductāverimus | ductāveritis | ductāverint | |
passive | present | ductor | ductāris, ductāre | ductātur | ductāmur | ductāminī | ductantur |
imperfect | ductābar | ductābāris, ductābāre | ductābātur | ductābāmur | ductābāminī | ductābantur | |
future | ductābor | ductāberis, ductābere | ductābitur | ductābimur | ductābiminī | ductābuntur | |
perfect | ductātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | ductātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | ductātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | ductem | ductēs | ductet | ductēmus | ductētis | ductent |
imperfect | ductārem | ductārēs | ductāret | ductārēmus | ductārētis | ductārent | |
perfect | ductāverim | ductāverīs | ductāverit | ductāverīmus | ductāverītis | ductāverint | |
pluperfect | ductāvissem | ductāvissēs | ductāvisset | ductāvissēmus | ductāvissētis | ductāvissent | |
passive | present | ducter | ductēris, ductēre | ductētur | ductēmur | ductēminī | ductentur |
imperfect | ductārer | ductārēris, ductārēre | ductārētur | ductārēmur | ductārēminī | ductārentur | |
perfect | ductātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | ductātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | ductā | — | — | ductāte | — |
future | — | ductātō | ductātō | — | ductātōte | ductantō | |
passive | present | — | ductāre | — | — | ductāminī | — |
future | — | ductātor | ductātor | — | — | ductantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | ductāre | ductāvisse | ductātūrum esse | ductārī | ductātum esse | ductātum īrī | |
participles | ductāns | — | ductātūrus | — | ductātus | ductandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
ductandī | ductandō | ductandum | ductandō | ductātum | ductātū |
Derived terms
- ductitō
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Participle
ductō
- dative/ablative masculine/neuter singular of ductus
References
- “ducto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “ducto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ducto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
Portuguese
Alternative forms
- duto (Brazilian)
Etymology
Learned borrowing from Latin ductus.[1][2]
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /ˈduk.tu/
- (Southern Brazil) IPA(key): /ˈduk.to/
- (Portugal) IPA(key): /ˈdu.ktu/
- Hyphenation: duc‧to
Noun
ducto m (plural ductos) (European spelling)
- duct (a pipe, tube or canal which carries air or liquid from one place to another)
- Synonym: tubo
References
- “ducto” in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa. Porto: Porto Editora, 2003–2023.
- “ducto” in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa.
Spanish
Etymology
Borrowed from Latin ductum.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈduɡto/ [ˈd̪uɣ̞.t̪o]
- Rhymes: -uɡto
- Syllabification: duc‧to
Noun
ducto m (plural ductos)
- duct
Further reading
- “ducto”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014