ducipal
Romanian
Etymology
From Ducipal, from Old Church Slavonic [Term?], from Ancient Greek Βουκέφαλος, Βουκεφάλας (Bouképhalos, Boukephálas), from βοῦς (boûs, “ox”) + κεφᾰλή (kephalḗ, “head”) + -ᾱς (-ās).
Noun
ducipal m (plural ducipali)
- a good horse
Declension
Declension of ducipal
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) ducipal | ducipalul | (niște) ducipali | ducipalii |
genitive/dative | (unui) ducipal | ducipalului | (unor) ducipali | ducipalilor |
vocative | ducipalule | ducipalilor |
References
- ducipal in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN