dubitabundus
Latin
Etymology
dubitō (“waver, doubt”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /du.bi.taˈbun.dus/, [dʊ.bɪ.taˈbʊn.dʊs]
Adjective
dubitabundus (feminine dubitabunda, neuter dubitabundum); first/second declension
- doubtful (full of doubts)
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dubitabundus | dubitabunda | dubitabundum | dubitabundī | dubitabundae | dubitabunda | |
| Genitive | dubitabundī | dubitabundae | dubitabundī | dubitabundōrum | dubitabundārum | dubitabundōrum | |
| Dative | dubitabundō | dubitabundō | dubitabundīs | ||||
| Accusative | dubitabundum | dubitabundam | dubitabundum | dubitabundōs | dubitabundās | dubitabunda | |
| Ablative | dubitabundō | dubitabundā | dubitabundō | dubitabundīs | |||
| Vocative | dubitabunde | dubitabunda | dubitabundum | dubitabundī | dubitabundae | dubitabunda | |