adum
Hungarian
Etymology
adu + -m (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɒdum]
- Hyphenation: adum
Noun
adum
- first-person singular (single possession) possessive of adu
Declension
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | adum | — |
accusative | adumat | — |
dative | adumnak | — |
instrumental | adummal | — |
causal-final | adumért | — |
translative | adummá | — |
terminative | adumig | — |
essive-formal | adumként | — |
essive-modal | adumul | — |
inessive | adumban | — |
superessive | adumon | — |
adessive | adumnál | — |
illative | adumba | — |
sublative | adumra | — |
allative | adumhoz | — |
elative | adumból | — |
delative | adumról | — |
ablative | adumtól | — |
Ladin
Adverb
adum
- together
Vilamovian
Etymology
Cognate to German Eidam
Pronunciation
Audio (file)
Noun
ǡdum m (plural aduma)
- son-in-law