droczyć

droczyć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *dročiti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdrɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
• Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: dro‧czyć

Verb

droczyć impf (perfective podroczyć)

1. (reflexive) to banter with

   Synonym: przekomarzać się

Conjugation

Conjugation of droczyć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		droczyć
present tense	1st	droczę			droczymy
	2nd	droczysz			droczycie
	3rd	droczy			droczą
	impersonal	droczy się
past tense	1st	droczyłem	droczyłam		droczyliśmy	droczyłyśmy
	2nd	droczyłeś	droczyłaś		droczyliście	droczyłyście
	3rd	droczył	droczyła	droczyło	droczyli	droczyły
	impersonal	droczono
future tense	1st	będę droczył, będę droczyć	będę droczyła, będę droczyć		będziemy droczyli, będziemy droczyć	będziemy droczyły, będziemy droczyć
	2nd	będziesz droczył, będziesz droczyć	będziesz droczyła, będziesz droczyć		będziecie droczyli, będziecie droczyć	będziecie droczyły, będziecie droczyć
	3rd	będzie droczył, będzie droczyć	będzie droczyła, będzie droczyć	będzie droczyło, będzie droczyć	będą droczyli, będą droczyć	będą droczyły, będą droczyć
	impersonal	będzie droczyć się
conditional	1st	droczyłbym	droczyłabym		droczylibyśmy	droczyłybyśmy
	2nd	droczyłbyś	droczyłabyś		droczylibyście	droczyłybyście
	3rd	droczyłby	droczyłaby	droczyłoby	droczyliby	droczyłyby
	impersonal	droczono by
imperative	1st	niech droczę			droczmy
	2nd	drocz			droczcie
	3rd	niech droczy			niech droczą
active adjectival participle		droczący	drocząca	droczące	droczący	droczące
contemporary adverbial participle		drocząc
verbal noun		droczenie

Further reading

• droczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• droczyć in Polish dictionaries at PWN