drijven
Dutch
Etymology
From Middle Dutch driven, from Old Dutch drīvan, from Proto-Germanic *drībaną, from Proto-Indo-European *dʰreybʰ- (“to drive, push”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdrɛi̯və(n)/
Audio (file) - Rhymes: -ɛi̯vən
Verb
drijven
- (intransitive) to float
- (transitive) to drive, to push (cattle e.g.)
Inflection
| Inflection of drijven (strong class 1) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | drijven | |||
| past singular | dreef | |||
| past participle | gedreven | |||
| infinitive | drijven | |||
| gerund | drijven n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | drijf | dreef | ||
| 2nd person sing. (jij) | drijft | dreef | ||
| 2nd person sing. (u) | drijft | dreef | ||
| 2nd person sing. (gij) | drijft | dreeft | ||
| 3rd person singular | drijft | dreef | ||
| plural | drijven | dreven | ||
| subjunctive sing.1 | drijve | dreve | ||
| subjunctive plur.1 | drijven | dreven | ||
| imperative sing. | drijf | |||
| imperative plur.1 | drijft | |||
| participles | drijvend | gedreven | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aandrijven
- afdrijven
- bedrijven
- doordrijven
- verdrijven
- voortdrijven
- wegdrijven
Anagrams
- vrijden, vrijend