doçent
Turkish
Etymology
From German Dozent.
Pronunciation
- IPA(key): /dɔˈt͡ʃɛnt/
Noun
doçent (definite accusative doçenti, plural doçentler)
- docent
Declension
| Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | doçent | |||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | doçenti | |||||||||||||||||||||||||
| Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
| Nominative | doçent | doçentler | ||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | doçenti | doçentleri | ||||||||||||||||||||||||
| Dative | doçente | doçentlere | ||||||||||||||||||||||||
| Locative | doçentte | doçentlerde | ||||||||||||||||||||||||
| Ablative | doçentten | doçentlerden | ||||||||||||||||||||||||
| Genitive | doçentin | doçentlerin | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||