dozwolić
Polish
Etymology
From do- + Old Polish zwolić, from Proto-Slavic *sъ-voliti. By surface analysis, do- + z- + wola + -ić.
Pronunciation
- IPA(key): /dɔzˈvɔ.lit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔlit͡ɕ
- Syllabification: doz‧wo‧lić
Verb
dozwolić pf (imperfective dozwalać)
- (transitive) to allow, to permit, to consent to
Conjugation
Conjugation of dozwolić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | dozwolić | |||||
| future tense | 1st | dozwolę | dozwolimy | |||
| 2nd | dozwolisz | dozwolicie | ||||
| 3rd | dozwoli | dozwolą | ||||
| impersonal | dozwoli się | |||||
| past tense | 1st | dozwoliłem | dozwoliłam | dozwoliliśmy | dozwoliłyśmy | |
| 2nd | dozwoliłeś | dozwoliłaś | dozwoliliście | dozwoliłyście | ||
| 3rd | dozwolił | dozwoliła | dozwoliło | dozwolili | dozwoliły | |
| impersonal | dozwolono | |||||
| conditional | 1st | dozwoliłbym | dozwoliłabym | dozwolilibyśmy | dozwoliłybyśmy | |
| 2nd | dozwoliłbyś | dozwoliłabyś | dozwolilibyście | dozwoliłybyście | ||
| 3rd | dozwoliłby | dozwoliłaby | dozwoliłoby | dozwoliliby | dozwoliłyby | |
| impersonal | dozwolono by | |||||
| imperative | 1st | niech dozwolę | dozwólmy | |||
| 2nd | dozwól | dozwólcie | ||||
| 3rd | niech dozwoli | niech dozwolą | ||||
| anterior adverbial participle | dozwoliwszy | |||||
| verbal noun | dozwolenie | |||||
Derived terms
adjective
- dozwolony
Further reading
- dozwolić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dozwolić in Polish dictionaries at PWN