douczyć
Polish
Etymology
From do- + uczyć.
Pronunciation
- IPA(key): /dɔˈu.t͡ʂɨt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: do‧u‧czyć
Verb
douczyć pf (imperfective douczać)
- (transitive) to help somebody catch up or read up on
- (reflexive) to catch up, to read up on
Conjugation
Conjugation of douczyć pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | douczyć | |||||
future tense | 1st | douczę | douczymy | |||
2nd | douczysz | douczycie | ||||
3rd | douczy | douczą | ||||
impersonal | douczy się | |||||
past tense | 1st | douczyłem | douczyłam | douczyliśmy | douczyłyśmy | |
2nd | douczyłeś | douczyłaś | douczyliście | douczyłyście | ||
3rd | douczył | douczyła | douczyło | douczyli | douczyły | |
impersonal | douczono | |||||
conditional | 1st | douczyłbym | douczyłabym | douczylibyśmy | douczyłybyśmy | |
2nd | douczyłbyś | douczyłabyś | douczylibyście | douczyłybyście | ||
3rd | douczyłby | douczyłaby | douczyłoby | douczyliby | douczyłyby | |
impersonal | douczono by | |||||
imperative | 1st | niech douczę | douczmy | |||
2nd | doucz | douczcie | ||||
3rd | niech douczy | niech douczą | ||||
passive adjectival participle | douczony | douczona | douczone | douczeni | douczone | |
anterior adverbial participle | douczywszy | |||||
verbal noun | douczenie |
Further reading
- douczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- douczyć in Polish dictionaries at PWN