doręczenie
Polish
Etymology
From doręczyć + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /dɔ.rɛnˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
Noun
doręczenie n
- verbal noun of doręczyć
Declension
declension of doręczenie
| singular | |
|---|---|
| nominative | doręczenie |
| genitive | doręczenia |
| dative | doręczeniu |
| accusative | doręczenie |
| instrumental | doręczeniem |
| locative | doręczeniu |
| vocative | doręczenie |
Further reading
- doręczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- doręczenie in Polish dictionaries at PWN