doodrijden
Dutch
Etymology
From dood (“death, dead”) + rijden (“ride”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdoːtˌrɛi̯.də(n)/
Audio (file) - Hyphenation: dood‧rij‧den
Verb
doodrijden
- (transitive) to run over someone resulting in his or her death.
Inflection
| Inflection of doodrijden (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | doodrijden | |||
| past singular | reed dood | |||
| past participle | doodgereden | |||
| infinitive | doodrijden | |||
| gerund | doodrijden n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | rijd dood | reed dood | doodrijd | doodreed |
| 2nd person sing. (jij) | rijdt dood | reed dood | doodrijdt | doodreed |
| 2nd person sing. (u) | rijdt dood | reed dood | doodrijdt | doodreed |
| 2nd person sing. (gij) | rijdt dood | reedt dood | doodrijdt | doodreedt |
| 3rd person singular | rijdt dood | reed dood | doodrijdt | doodreed |
| plural | rijden dood | reden dood | doodrijden | doodreden |
| subjunctive sing.1 | rijde dood | rede dood | doodrijde | doodrede |
| subjunctive plur.1 | rijden dood | reden dood | doodrijden | doodreden |
| imperative sing. | rijd dood | |||
| imperative plur.1 | rijdt dood | |||
| participles | doodrijdend | doodgereden | ||
| 1) Archaic. | ||||
See also
- doodrijder
References
- https://www.vandale.nl/