doodbliksemen
Dutch
Etymology
From dood + bliksemen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdoːdblɪksəmə(n)/
Verb
doodbliksemen
- (transitive) to kill by lightning
- (transitive) to kill by electricity, a powerful flash of light, or anything else resembling lightning
Inflection
Inflection of doodbliksemen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | doodbliksemen | |||
past singular | bliksemde dood | |||
past participle | doodgebliksemd | |||
infinitive | doodbliksemen | |||
gerund | doodbliksemen n | |||
verbal noun | — | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | bliksem dood | bliksemde dood | doodbliksem | doodbliksemde |
2nd person sing. (jij) | bliksemt dood | bliksemde dood | doodbliksemt | doodbliksemde |
2nd person sing. (u) | bliksemt dood | bliksemde dood | doodbliksemt | doodbliksemde |
2nd person sing. (gij) | bliksemt dood | bliksemde dood | doodbliksemt | doodbliksemde |
3rd person singular | bliksemt dood | bliksemde dood | doodbliksemt | doodbliksemde |
plural | bliksemen dood | bliksemden dood | doodbliksemen | doodbliksemden |
subjunctive sing.1 | blikseme dood | bliksemde dood | doodblikseme | doodbliksemde |
subjunctive plur.1 | bliksemen dood | bliksemden dood | doodbliksemen | doodbliksemden |
imperative sing. | bliksem dood | |||
imperative plur.1 | bliksemt dood | |||
participles | doodbliksemend | doodgebliksemd | ||
1) Archaic. |