dolatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dolō.
Participle
dolātus m (feminine dolāta, neuter dolātum); first/second declension
- hewn, fashioned
- devised
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dolātus | dolāta | dolātum | dolātī | dolātae | dolāta | |
Genitive | dolātī | dolātae | dolātī | dolātōrum | dolātārum | dolātōrum | |
Dative | dolātō | dolātae | dolātō | dolātīs | dolātīs | dolātīs | |
Accusative | dolātum | dolātam | dolātum | dolātōs | dolātās | dolāta | |
Ablative | dolātō | dolātā | dolātō | dolātīs | dolātīs | dolātīs | |
Vocative | dolāte | dolāta | dolātum | dolātī | dolātae | dolāta |
References
- dolatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dolatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette