doczepić
Polish
Etymology
From do- + czepić.
Pronunciation
- IPA(key): /dɔˈt͡ʂɛ.pit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛpit͡ɕ
- Syllabification: do‧cze‧pić
Verb
doczepić pf (imperfective doczepiać)
- (transitive) to hitch, to attach
Conjugation
Conjugation of doczepić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | doczepić | |||||
future tense | 1st | doczepię | doczepimy | |||
2nd | doczepisz | doczepicie | ||||
3rd | doczepi | doczepią | ||||
impersonal | doczepi się | |||||
past tense | 1st | doczepiłem | doczepiłam | doczepiliśmy | doczepiłyśmy | |
2nd | doczepiłeś | doczepiłaś | doczepiliście | doczepiłyście | ||
3rd | doczepił | doczepiła | doczepiło | doczepili | doczepiły | |
impersonal | doczepiono | |||||
conditional | 1st | doczepiłbym | doczepiłabym | doczepilibyśmy | doczepiłybyśmy | |
2nd | doczepiłbyś | doczepiłabyś | doczepilibyście | doczepiłybyście | ||
3rd | doczepiłby | doczepiłaby | doczepiłoby | doczepiliby | doczepiłyby | |
impersonal | doczepiono by | |||||
imperative | 1st | niech doczepię | doczepmy | |||
2nd | doczep | doczepcie | ||||
3rd | niech doczepi | niech doczepią | ||||
passive adjectival participle | doczepiony | doczepiona | doczepione | doczepieni | doczepione | |
anterior adverbial participle | doczepiwszy | |||||
verbal noun | doczepienie |
Further reading
- doczepić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- doczepić in Polish dictionaries at PWN