dobroczyńca
Polish
Etymology
From dobro (“good”) + czyn (“a deed”) + -ca, from czynić (“to do, make”)
Pronunciation
- IPA(key): /ˌdɔ.brɔˈt͡ʂɨɲ.t͡sa/
Noun
dobroczyńca m pers
- benefactor
Declension
declension of dobroczyńca
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dobroczyńca | dobroczyńcy |
| genitive | dobroczyńcy | dobroczyńców |
| dative | dobroczyńcy | dobroczyńcom |
| accusative | dobroczyńcę | dobroczyńców |
| instrumental | dobroczyńcą | dobroczyńcami |
| locative | dobroczyńcy | dobroczyńcach |
| vocative | dobroczyńco | dobroczyńcy |
Synonyms
- dobrodziej (archaic), ofiarodawca
Related terms
- dobroczynność
- dobroczynny
Further reading
- dobroczyńca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dobroczyńca in Polish dictionaries at PWN