divisibilis
Latin
Etymology
dīvīsus + -bilis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /diː.wiːˈsi.bi.lis/, [diː.wiːˈsɪ.bɪ.lɪs]
Adjective
dīvīsibilis (neuter dīvīsibile); third declension
- divisible
Declension
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dīvīsibilis | dīvīsibile | dīvīsibilēs | dīvīsibilia | |
Genitive | dīvīsibilis | dīvīsibilis | dīvīsibilium | dīvīsibilium | |
Dative | dīvīsibilī | dīvīsibilī | dīvīsibilibus | dīvīsibilibus | |
Accusative | dīvīsibilem | dīvīsibile | dīvīsibilēs, dīvīsibilīs | dīvīsibilia | |
Ablative | dīvīsibilī | dīvīsibilī | dīvīsibilibus | dīvīsibilibus | |
Vocative | dīvīsibilis | dīvīsibile | dīvīsibilēs | dīvīsibilia |
Descendants
- Catalan: divisible
- English: divisible
- French: divisible
- Italian: divisibile
- Portuguese: divisível
- Romanian: divizibil
- Spanish: divisible
References
- divisibilis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- divisibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette