divictar
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish دویتدار (divitdar), from دويت (divit, “inkwell”).
Noun
divictar m (plural divictari)
- (Moldavia, historical) the boyar in charge with the writing instruments of the prince
Declension
Declension of divictar
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) divictar | divictarul | (niște) divictari | divictarii |
genitive/dative | (unui) divictar | divictarului | (unor) divictari | divictarilor |
vocative | divictarule | divictarilor |
References
- divictar in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN