disturbatio
Latin
Etymology
disturbō + -tiō
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /dis.turˈba.ti.oː/, [d̪ɪs̠t̪ʊrˈbät̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /dis.turˈba.t͡si.o/, [d̪ist̪urˈbäːt̪͡s̪iɔ]
Noun
disturbatiō f (genitive disturbatiōnis); third declension
- destruction
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | disturbatiō | disturbatiōnēs |
Genitive | disturbatiōnis | disturbatiōnum |
Dative | disturbatiōnī | disturbatiōnibus |
Accusative | disturbatiōnem | disturbatiōnēs |
Ablative | disturbatiōne | disturbatiōnibus |
Vocative | disturbatiō | disturbatiōnēs |
References
- disturbatio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- disturbatio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers