distringo
Italian
Verb
distringo
- first-person singular present indicative of distringere
Latin
Etymology
From dis- + stringō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /disˈtrin.ɡoː/, [dɪsˈtrɪŋ.ɡoː]
Verb
distringō (present infinitive distringere, perfect active distrinxī, supine districtum); third conjugation
- I stretch out or apart
- I detain
- I distract
Inflection
Conjugation of distringo (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | distringō | distringis | distringit | distringimus | distringitis | distringunt |
imperfect | distringēbam | distringēbās | distringēbat | distringēbāmus | distringēbātis | distringēbant | |
future | distringam | distringēs | distringet | distringēmus | distringētis | distringent | |
perfect | distrinxī | distrinxistī | distrinxit | distrinximus | distrinxistis | distrinxērunt, distrinxēre | |
pluperfect | distrinxeram | distrinxerās | distrinxerat | distrinxerāmus | distrinxerātis | distrinxerant | |
future perfect | distrinxerō | distrinxeris | distrinxerit | distrinxerimus | distrinxeritis | distrinxerint | |
passive | present | distringor | distringeris, distringere | distringitur | distringimur | distringiminī | distringuntur |
imperfect | distringēbar | distringēbāris, distringēbāre | distringēbātur | distringēbāmur | distringēbāminī | distringēbantur | |
future | distringar | distringēris, distringēre | distringētur | distringēmur | distringēminī | distringentur | |
perfect | districtus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | districtus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | districtus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | distringam | distringās | distringat | distringāmus | distringātis | distringant |
imperfect | distringerem | distringerēs | distringeret | distringerēmus | distringerētis | distringerent | |
perfect | distrinxerim | distrinxerīs | distrinxerit | distrinxerimus | distrinxeritis | distrinxerint | |
pluperfect | distrinxissem | distrinxissēs | distrinxisset | distrinxissēmus | distrinxissētis | distrinxissent | |
passive | present | distringar | distringāris, distringāre | distringātur | distringāmur | distringāminī | distringantur |
imperfect | distringerer | distringerēris, distringerēre | distringerētur | distringerēmur | distringerēminī | distringerentur | |
perfect | districtus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | districtus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | distringe | — | — | distringite | — |
future | — | distringitō | distringitō | — | distringitōte | distringuntō | |
passive | present | — | distringere | — | — | distringiminī | — |
future | — | distringitor | distringitor | — | — | distringuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | distringere | distrinxisse | districtūrus esse | distringī | districtus esse | districtum īrī | |
participles | distringēns | — | districtūrus | — | districtus | distringendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
distringere | distringendī | distringendō | distringendum | districtum | districtū |
References
- distringo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- distringo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- distringo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette