distinens
Latin
Etymology
Present participle of distineō
Participle
distinēns m or f or n (genitive distinentis); third declension
- separating
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | distinēns | distinēns | distinentēs | distinentia | |
Genitive | distinentis | distinentis | distinentium | distinentium | |
Dative | distinentī | distinentī | distinentibus | distinentibus | |
Accusative | distinentem | distinēns | distinentēs, distinentīs | distinentia | |
Ablative | distinente, distinentī1 | distinente, distinentī1 | distinentibus | distinentibus | |
Vocative | distinēns | distinēns | distinentēs | distinentia |
1When used purely as an adjective.