dissupo
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈdis.su.poː/, [ˈdɪs.sʊ.poː]
Verb
dissupō (present infinitive dissupāre, perfect active dissupāvī, supine dissupātum); first conjugation
- Alternative form of dissipō
Inflection
Conjugation of dissupo (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dissupō | dissupās | dissupat | dissupāmus | dissupātis | dissupant |
imperfect | dissupābam | dissupābās | dissupābat | dissupābāmus | dissupābātis | dissupābant | |
future | dissupābō | dissupābis | dissupābit | dissupābimus | dissupābitis | dissupābunt | |
perfect | dissupāvī | dissupāvistī | dissupāvit | dissupāvimus | dissupāvistis | dissupāvērunt, dissupāvēre | |
pluperfect | dissupāveram | dissupāverās | dissupāverat | dissupāverāmus | dissupāverātis | dissupāverant | |
future perfect | dissupāverō | dissupāveris | dissupāverit | dissupāverimus | dissupāveritis | dissupāverint | |
passive | present | dissupor | dissupāris, dissupāre | dissupātur | dissupāmur | dissupāminī | dissupantur |
imperfect | dissupābar | dissupābāris, dissupābāre | dissupābātur | dissupābāmur | dissupābāminī | dissupābantur | |
future | dissupābor | dissupāberis, dissupābere | dissupābitur | dissupābimur | dissupābiminī | dissupābuntur | |
perfect | dissupātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | dissupātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | dissupātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dissupem | dissupēs | dissupet | dissupēmus | dissupētis | dissupent |
imperfect | dissupārem | dissupārēs | dissupāret | dissupārēmus | dissupārētis | dissupārent | |
perfect | dissupāverim | dissupāverīs | dissupāverit | dissupāverimus | dissupāveritis | dissupāverint | |
pluperfect | dissupāvissem | dissupāvissēs | dissupāvisset | dissupāvissēmus | dissupāvissētis | dissupāvissent | |
passive | present | dissuper | dissupēris, dissupēre | dissupētur | dissupēmur | dissupēminī | dissupentur |
imperfect | dissupārer | dissupārēris, dissupārēre | dissupārētur | dissupārēmur | dissupārēminī | dissupārentur | |
perfect | dissupātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | dissupātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | dissupā | — | — | dissupāte | — |
future | — | dissupātō | dissupātō | — | dissupātōte | dissupantō | |
passive | present | — | dissupāre | — | — | dissupāminī | — |
future | — | dissupātor | dissupātor | — | — | dissupantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | dissupāre | dissupāvisse | dissupātūrus esse | dissupārī | dissupātus esse | dissupātum īrī | |
participles | dissupāns | — | dissupātūrus | — | dissupātus | dissupandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
dissupāre | dissupandī | dissupandō | dissupandum | dissupātum | dissupātū |
References
- dissupo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dissupo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dissupo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette