disseco
See also: dissecò
Catalan
Verb
disseco
- first-person singular present indicative form of dissecar
Italian
Verb
disseco
- first-person singular present indicative of dissecare
Anagrams
- decossi
- disceso
Latin
Etymology
From dis- + secō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈdis.se.koː/, [ˈdɪs.sɛ.koː]
Verb
dissecō (present infinitive dissecāre, perfect active dissecuī, supine dissectum); first conjugation
- I cut into pieces; I dissect, dismember
Inflection
Conjugation of disseco (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dissecō | dissecās | dissecat | dissecāmus | dissecātis | dissecant |
imperfect | dissecābam | dissecābās | dissecābat | dissecābāmus | dissecābātis | dissecābant | |
future | dissecābō | dissecābis | dissecābit | dissecābimus | dissecābitis | dissecābunt | |
perfect | dissecuī | dissecuistī | dissecuit | dissecuimus | dissecuistis | dissecuērunt, dissecuēre | |
pluperfect | dissecueram | dissecuerās | dissecuerat | dissecuerāmus | dissecuerātis | dissecuerant | |
future perfect | dissecuerō | dissecueris | dissecuerit | dissecuerimus | dissecueritis | dissecuerint | |
passive | present | dissecor | dissecāris, dissecāre | dissecātur | dissecāmur | dissecāminī | dissecantur |
imperfect | dissecābar | dissecābāris, dissecābāre | dissecābātur | dissecābāmur | dissecābāminī | dissecābantur | |
future | dissecābor | dissecāberis, dissecābere | dissecābitur | dissecābimur | dissecābiminī | dissecābuntur | |
perfect | dissectus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | dissectus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | dissectus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dissecem | dissecēs | dissecet | dissecēmus | dissecētis | dissecent |
imperfect | dissecārem | dissecārēs | dissecāret | dissecārēmus | dissecārētis | dissecārent | |
perfect | dissecuerim | dissecuerīs | dissecuerit | dissecuerimus | dissecueritis | dissecuerint | |
pluperfect | dissecuissem | dissecuissēs | dissecuisset | dissecuissēmus | dissecuissētis | dissecuissent | |
passive | present | dissecer | dissecēris, dissecēre | dissecētur | dissecēmur | dissecēminī | dissecentur |
imperfect | dissecārer | dissecārēris, dissecārēre | dissecārētur | dissecārēmur | dissecārēminī | dissecārentur | |
perfect | dissectus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | dissectus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | dissecā | — | — | dissecāte | — |
future | — | dissecātō | dissecātō | — | dissecātōte | dissecantō | |
passive | present | — | dissecāre | — | — | dissecāminī | — |
future | — | dissecātor | dissecātor | — | — | dissecantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | dissecāre | dissecuisse | dissectūrus esse | dissecārī | dissectus esse | dissectum īrī | |
participles | dissecāns | — | dissectūrus | — | dissectus | dissecandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
dissecāre | dissecandī | dissecandō | dissecandum | dissectum | dissectū |
Descendants
- Aromanian: disic, disicari
- Catalan: dissecar
- English: dissect (through perfect)
- French: disséquer
- Galician: disecar
- Italian: dissecare
- Portuguese: dissecar
- Romanian: diseca
- Spanish: disecar
References
- disseco in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- disseco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
Portuguese
Verb
disseco
- First-person singular (eu) present indicative of dissecar