disputaturus
Latin
Etymology
Future active participle of disputō.
Participle
disputātūrus m (feminine disputātūra, neuter disputātūrum); first/second declension
- about to estimate, debate, preach
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | disputātūrus | disputātūra | disputātūrum | disputātūrī | disputātūrae | disputātūra | |
Genitive | disputātūrī | disputātūrae | disputātūrī | disputātūrōrum | disputātūrārum | disputātūrōrum | |
Dative | disputātūrō | disputātūrae | disputātūrō | disputātūrīs | disputātūrīs | disputātūrīs | |
Accusative | disputātūrum | disputātūram | disputātūrum | disputātūrōs | disputātūrās | disputātūra | |
Ablative | disputātūrō | disputātūrā | disputātūrō | disputātūrīs | disputātūrīs | disputātūrīs | |
Vocative | disputātūre | disputātūra | disputātūrum | disputātūrī | disputātūrae | disputātūra |