disputa
See also: disputá, disputà, and dispută
Catalan
Pronunciation
- (Balearic, Central) IPA(key): /disˈpu.tə/
- (Valencian) IPA(key): /disˈpu.ta/
Verb
disputa
- third-person singular present indicative form of disputar
- second-person singular imperative form of disputar
French
Verb
disputa
- third-person singular past historic of disputer
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdi.spu.ta/
- Rhymes: -isputa
- Hyphenation: dì‧spu‧ta
Noun
disputa f (plural dispute)
- discussion, dispute, debate, disputation, spat
- Synonyms: dibattito, discussione
- argument, quarrel
- Synonym: lite
Related terms
- disputare
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
disputa
- inflection of disputare:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Anagrams
- stupida
Latin
Verb
disputā
- second-person singular present active imperative of disputō
Portuguese
Verb
disputa
- inflection of disputar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Romanian
Etymology 1
From French disputer, from Latin disputare.
Pronunciation
- IPA(key): [dispuˈta]
Verb
a disputa (third-person singular present dispută, past participle disputat) 1st conj.
- to dispute
Conjugation
conjugation of disputa (first conjugation, no infix)
infinitive | a disputa | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | disputând | ||||||
past participle | disputat | ||||||
number | singular | plural | |||||
person | 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |
indicative | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
present | disput | dispuți | dispută | disputăm | disputați | dispută | |
imperfect | disputam | disputai | disputa | disputam | disputați | disputau | |
simple perfect | disputai | disputași | dispută | disputarăm | disputarăți | disputară | |
pluperfect | disputasem | disputaseși | disputase | disputaserăm | disputaserăți | disputaseră | |
subjunctive | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
present | să disput | să dispuți | să dispute | să disputăm | să disputați | să dispute | |
imperative | — | tu | — | — | voi | — | |
affirmative | dispută | disputați | |||||
negative | nu disputa | nu disputați |
Pronunciation
- IPA(key): [disˈputa]
Noun
disputa f
- definite nominative/accusative singular of dispută
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /disˈputa/ [d̪isˈpu.t̪a]
- Rhymes: -uta
- Syllabification: dis‧pu‧ta
Noun
disputa f (plural disputas)
- dispute, argument, disputation, disagreement, altercation, contest
- feud, fight, quarrel, wrangle
- una disputa familiar ― a family feud
- contention
- el objeto de disputa ― the subject of contention
Derived terms
- en disputa (“disputed, in dispute”) (adj. phrase)
- sin disputa (“no contest”) (legal)
Verb
disputa
- inflection of disputar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Further reading
- “disputa”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014