dispicio
Latin
Etymology
From dis- + speciō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /disˈpi.ki.oː/, [dɪsˈpɪ.ki.oː]
Verb
dispiciō (present infinitive dispicere, perfect active dispexī, supine dispectum); third conjugation iō-variant
- I look through or about
- I discern or perceive
- I discover
- I consider
Inflection
Conjugation of dispicio (third conjugation iō-variant) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dispiciō | dispicis | dispicit | dispicimus | dispicitis | dispiciunt |
imperfect | dispiciēbam | dispiciēbās | dispiciēbat | dispiciēbāmus | dispiciēbātis | dispiciēbant | |
future | dispiciam | dispiciēs | dispiciet | dispiciēmus | dispiciētis | dispicient | |
perfect | dispexī | dispexistī | dispexit | dispeximus | dispexistis | dispexērunt, dispexēre | |
pluperfect | dispexeram | dispexerās | dispexerat | dispexerāmus | dispexerātis | dispexerant | |
future perfect | dispexerō | dispexeris | dispexerit | dispexerimus | dispexeritis | dispexerint | |
passive | present | dispicior | dispiceris, dispicere | dispicitur | dispicimur | dispiciminī | dispiciuntur |
imperfect | dispiciēbar | dispiciēbāris, dispiciēbāre | dispiciēbātur | dispiciēbāmur | dispiciēbāminī | dispiciēbantur | |
future | dispiciar | dispiciēris, dispiciēre | dispiciētur | dispiciēmur | dispiciēminī | dispicientur | |
perfect | dispectus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | dispectus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | dispectus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dispiciam | dispiciās | dispiciat | dispiciāmus | dispiciātis | dispiciant |
imperfect | dispicerem | dispicerēs | dispiceret | dispicerēmus | dispicerētis | dispicerent | |
perfect | dispexerim | dispexerīs | dispexerit | dispexerimus | dispexeritis | dispexerint | |
pluperfect | dispexissem | dispexissēs | dispexisset | dispexissēmus | dispexissētis | dispexissent | |
passive | present | dispiciar | dispiciāris, dispiciāre | dispiciātur | dispiciāmur | dispiciāminī | dispiciantur |
imperfect | dispicerer | dispicerēris, dispicerēre | dispicerētur | dispicerēmur | dispicerēminī | dispicerentur | |
perfect | dispectus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | dispectus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | dispice | — | — | dispicite | — |
future | — | dispicitō | dispicitō | — | dispicitōte | dispiciuntō | |
passive | present | — | dispicere | — | — | dispiciminī | — |
future | — | dispicitor | dispicitor | — | — | dispiciuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | dispicere | dispexisse | dispectūrus esse | dispicī | dispectus esse | dispectum īrī | |
participles | dispiciēns | — | dispectūrus | — | dispectus | dispiciendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
dispicere | dispiciendī | dispiciendō | dispiciendum | dispectum | dispectū |
Derived terms
- dispectus
- dispectō
See also
- dēspicio
References
- dispicio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dispicio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dispicio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette