disperiens
Latin
Etymology
Present participle of dispereō.
Participle
disperiēns m or f or n (genitive disperientis); third declension
- perishing
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | disperiēns | disperiēns | disperientēs | disperientia | |
Genitive | disperientis | disperientis | disperientium | disperientium | |
Dative | disperientī | disperientī | disperientibus | disperientibus | |
Accusative | disperientem | disperiēns | disperientēs, disperientīs | disperientia | |
Ablative | disperiente, disperientī1 | disperiente, disperientī1 | disperientibus | disperientibus | |
Vocative | disperiēns | disperiēns | disperientēs | disperientia |
1When used purely as an adjective.