disolver
Spanish
Etymology
From Latin dissolvō.
Pronunciation
- IPA(key): /disolˈbeɾ/ [d̪i.solˈβ̞eɾ]
- Rhymes: -eɾ
- Syllabification: di‧sol‧ver
Verb
disolver (first-person singular present disuelvo, first-person singular preterite disolví, past participle disuelto)
- to dissolve
- to break up
- (obsolete) to solve
Conjugation
Conjugation of disolver (irregular; o-ue alternation) (See Appendix:Spanish verbs)
infinitive | disolver | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | disolviendo | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | disuelto | disuelta | |||||
plural | disueltos | disueltas | |||||
singular | plural | ||||||
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
indicative | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | disuelvo | disuelvestú disolvésvos | disuelve | disolvemos | disolvéis | disuelven | |
imperfect | disolvía | disolvías | disolvía | disolvíamos | disolvíais | disolvían | |
preterite | disolví | disolviste | disolvió | disolvimos | disolvisteis | disolvieron | |
future | disolveré | disolverás | disolverá | disolveremos | disolveréis | disolverán | |
conditional | disolvería | disolverías | disolvería | disolveríamos | disolveríais | disolverían | |
subjunctive | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | disuelva | disuelvastú disolvásvos2 | disuelva | disolvamos | disolváis | disuelvan | |
imperfect (ra) | disolviera | disolvieras | disolviera | disolviéramos | disolvierais | disolvieran | |
imperfect (se) | disolviese | disolvieses | disolviese | disolviésemos | disolvieseis | disolviesen | |
future1 | disolviere | disolvieres | disolviere | disolviéremos | disolviereis | disolvieren | |
imperative | — | tú vos | usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ustedes | |
affirmative | disuelvetú disolvévos | disuelva | disolvamos | disolved | disuelvan | ||
negative | no disuelvas | no disuelva | no disolvamos | no disolváis | no disuelvan |
1Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
2Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
Selected combined forms of disolver (irregular; o-ue alternation)
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive disolver | |||||||
dative | disolverme | disolverte | disolverle, disolverse | disolvernos | disolveros | disolverles, disolverse | |
accusative | disolverme | disolverte | disolverlo, disolverla, disolverse | disolvernos | disolveros | disolverlos, disolverlas, disolverse | |
with gerund disolviendo | |||||||
dative | disolviéndome | disolviéndote | disolviéndole, disolviéndose | disolviéndonos | disolviéndoos | disolviéndoles, disolviéndose | |
accusative | disolviéndome | disolviéndote | disolviéndolo, disolviéndola, disolviéndose | disolviéndonos | disolviéndoos | disolviéndolos, disolviéndolas, disolviéndose | |
with informal second-person singular tú imperative disuelve | |||||||
dative | disuélveme | disuélvete | disuélvele | disuélvenos | not used | disuélveles | |
accusative | disuélveme | disuélvete | disuélvelo, disuélvela | disuélvenos | not used | disuélvelos, disuélvelas | |
with informal second-person singular vos imperative disolvé | |||||||
dative | disolveme | disolvete | disolvele | disolvenos | not used | disolveles | |
accusative | disolveme | disolvete | disolvelo, disolvela | disolvenos | not used | disolvelos, disolvelas | |
with formal second-person singular imperative disuelva | |||||||
dative | disuélvame | not used | disuélvale, disuélvase | disuélvanos | not used | disuélvales | |
accusative | disuélvame | not used | disuélvalo, disuélvala, disuélvase | disuélvanos | not used | disuélvalos, disuélvalas | |
with first-person plural imperative disolvamos | |||||||
dative | not used | disolvámoste | disolvámosle | disolvámonos | disolvámoos | disolvámosles | |
accusative | not used | disolvámoste | disolvámoslo, disolvámosla | disolvámonos | disolvámoos | disolvámoslos, disolvámoslas | |
with informal second-person plural imperative disolved | |||||||
dative | disolvedme | not used | disolvedle | disolvednos | disolveos | disolvedles | |
accusative | disolvedme | not used | disolvedlo, disolvedla | disolvednos | disolveos | disolvedlos, disolvedlas | |
with formal second-person plural imperative disuelvan | |||||||
dative | disuélvanme | not used | disuélvanle | disuélvannos | not used | disuélvanles, disuélvanse | |
accusative | disuélvanme | not used | disuélvanlo, disuélvanla | disuélvannos | not used | disuélvanlos, disuélvanlas, disuélvanse |
Related terms
- disolvente
Further reading
- “disolver”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014