disilab
Romanian
Etymology
Borrowed from French dissyllabe.
Adjective
disilab m or n (feminine singular disilabă, masculine plural disilabi, feminine and neuter plural disilabe)
- disyllabic
Declension
Declension of disilab
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative | indefinite | disilab | disilabă | disilabi | disilabe | ||
definite | disilabul | disilaba | disilabii | disilabele | |||
genitive/ dative | indefinite | disilab | disilabe | disilabi | disilabe | ||
definite | disilabului | disilabei | disilabilor | disilabelor |
Noun
disilab m (plural disilabi)
- disyllabic
Declension
Declension of disilab
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) disilab | disilabul | (niște) disilabi | disilabii |
genitive/dative | (unui) disilab | disilabului | (unor) disilabi | disilabilor |
vocative | disilabule | disilabilor |
References
- disilab in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN