diseducare
Italian
Etymology
From dis- + educare.
Verb
diseducàre (first-person singular present disèduco, first-person singular past historic diseducài, past participle diseducàto, auxiliary avére)
- (transitive) to educate badly
- (transitive) to bring up badly
- (transitive) to have a bad effect on
Conjugation
Conjugation of diseducàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | diseducàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | diseducàndo | |||
present participle | diseducànte | past participle | diseducàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | disèduco | disèduchi | disèduca | diseduchiàmo | diseducàte | disèducano |
imperfect | diseducàvo | diseducàvi | diseducàva | diseducavàmo | diseducavàte | diseducàvano |
past historic | diseducài | diseducàsti | diseducò | diseducàmmo | diseducàste | diseducàrono |
future | diseducherò | diseducherài | diseducherà | diseducherémo | diseducheréte | diseducherànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | diseducherèi | diseducherésti | diseducherèbbe, diseducherébbe | diseducherémmo | diseducheréste | diseducherèbbero, diseducherébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | disèduchi | disèduchi | disèduchi | diseduchiàmo | diseduchiàte | disèduchino |
imperfect | diseducàssi | diseducàssi | diseducàsse | diseducàssimo | diseducàste | diseducàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
disèduca | disèduchi | diseduchiàmo | diseducàte | disèduchino | ||
negative imperative | non diseducàre | non disèduchi | non diseduchiàmo | non diseducàte | non disèduchino |