discupiens
Latin
Etymology
Present participle of discupiō
Participle
discupiēns m, f, n (genitive discupientis); third declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}
.
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | discupiēns | discupiēns | discupientēs | discupientia | |
Genitive | discupientis | discupientis | discupientium | discupientium | |
Dative | discupientī | discupientī | discupientibus | discupientibus | |
Accusative | discupientem | discupiēns | discupientēs, discupientīs | discupientia | |
Ablative | discupiente, discupientī1 | discupiente, discupientī1 | discupientibus | discupientibus | |
Vocative | discupiēns | discupiēns | discupientēs | discupientia |
1When used purely as an adjective.