discruciandus
Latin
Etymology
Future passive participle of discruciō.
Participle
discruciandus m (feminine discrucianda, neuter discruciandum); first/second declension
- which is to be tortured
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | discruciandus | discrucianda | discruciandum | discruciandī | discruciandae | discrucianda | |
Genitive | discruciandī | discruciandae | discruciandī | discruciandōrum | discruciandārum | discruciandōrum | |
Dative | discruciandō | discruciandae | discruciandō | discruciandīs | discruciandīs | discruciandīs | |
Accusative | discruciandum | discruciandam | discruciandum | discruciandōs | discruciandās | discrucianda | |
Ablative | discruciandō | discruciandā | discruciandō | discruciandīs | discruciandīs | discruciandīs | |
Vocative | discruciande | discrucianda | discruciandum | discruciandī | discruciandae | discrucianda |