discontinu
Dutch
Etymology
Borrowed from French discontinu, from Latin discontinuus. Equivalent to dis- + continu.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌdɪs.kɔn.tiˈny/
- Hyphenation: dis‧con‧ti‧nu
- Rhymes: -y
Adjective
discontinu (not comparable)
- discontinuous
Inflection
Inflection of discontinu | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | discontinu | |||
inflected | discontinue | |||
comparative | — | |||
positive | ||||
predicative/adverbial | discontinu | |||
indefinite | m./f. sing. | discontinue | ||
n. sing. | discontinu | |||
plural | discontinue | |||
definite | discontinue | |||
partitive | discontinu's |
Related terms
- discontinuïteit
French
Etymology
From dis- + continu.
Pronunciation
Audio (file)
Adjective
discontinu (feminine discontinue, masculine plural discontinus, feminine plural discontinues)
- discontinuous, intermittent
Further reading
- “discontinu”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.