disciplina
Catalan
Pronunciation
- (Balearic, Central) IPA(key): /di.siˈpli.nə/
- (Valencian) IPA(key): /di.siˈpli.na/
Noun
disciplina f (plural disciplines)
- discipline
Related terms
- disciplinari
Further reading
- “disciplina” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “disciplina”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
- “disciplina” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “disciplina” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
French
Pronunciation
Audio (file)
Verb
disciplina
- third-person singular past historic of discipliner
Galician
Pronunciation
- Hyphenation: dis‧ci‧pli‧na
Noun
disciplina f (plural disciplinas)
- discipline
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /diʃ.ʃiˈpli.na/
- Rhymes: -ina
- Hyphenation: di‧sci‧plì‧na
Etymology 1
From Latin disciplīna.
Noun
disciplina f (plural discipline)
- discipline (all meanings)
- order
- subject (in school)
- (sports) discipline, sport (type of)
Related terms
- disciplinare
Verb
disciplina
- inflection of disciplinare:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Further reading
- disciplina in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Ladin
Noun
disciplina f (plural disciplines)
- discipline
Latin
Etymology
For discipulīna, from discipulus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /dis.kiˈpliː.na/, [d̪ɪs̠kɪˈplʲiːnä]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /diʃ.ʃiˈpli.na/, [d̪iʃːiˈpliːnä]
Noun
disciplīna f (genitive disciplīnae); first declension
- teaching, instruction, education
- Synonym: ērudītiō
- training
- Synonym: cultus
- learning, knowledge, discipline, science, study
- Synonyms: studium, cognitiō, scientia, sapientia
- method
- Synonyms: ratiō, modus
Declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | disciplīna | disciplīnae |
Genitive | disciplīnae | disciplīnārum |
Dative | disciplīnae | disciplīnīs |
Accusative | disciplīnam | disciplīnās |
Ablative | disciplīnā | disciplīnīs |
Vocative | disciplīna | disciplīnae |
Descendants
- Catalan: disciplina
- French: discipline
- Friulian: dissipline
- Galician: disciplina
- Italian: disciplina
- Occitan: disciplina
- Piedmontese: dissiplin-a
- Portuguese: disciplina
- Spanish: disciplina
- → Danish: disciplin
- → English: discipline
- → German: Disziplin
- → Romanian: disciplină
- → Russian: дисциплина (disciplina)
- → Serbo-Croatian:
- Cyrillic: дисциплина
- Latin: disciplina
- → Swedish: disciplin
References
- “disciplina”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “disciplina”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- disciplina in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- disciplina in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- the sciences; the fine arts: optima studia, bonae, optimae, liberales, ingenuae artes, disciplinae
- to be brought up under strict discipline: severa disciplina contineri
- to receive instruction from some one: disciplina alicuius uti, magistro aliquo uti
- to be brought up in some one's school: e disciplina alicuius profectum esse
- to entrust a child to the tuition of..: puerum alicui erudiendum or in disciplinam tradere
- to become a pupil, disciple of some one: operam dare or simply se dare alicui, se tradere in disciplinam alicuius, se conferre, se applicare ad aliquem
- the teaching of children: disciplina (institutio) puerilis (not liberorum)
- a sect, school of thought: schola, disciplina, familia; secta
- to be a follower, disciple of some one: disciplinam alicuius profiteri
- disciples of Plato, Platonists: qui sunt a Platone or a Platonis disciplina; qui profecti sunt a Platone; Platonici
- system: ratio; disciplina, ratio et disciplina; ars
- to keep good discipline amongst one's men: milites disciplina coercere
- the sciences; the fine arts: optima studia, bonae, optimae, liberales, ingenuae artes, disciplinae
Occitan
Pronunciation
Audio (file)
Noun
disciplina f (plural disciplinas)
- discipline
Portuguese
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /d͡ʒi.siˈplĩ.nɐ/
- (Southern Brazil) IPA(key): /d͡ʒi.siˈpli.na/
- (Portugal) IPA(key): (careful pronunciation) /diʃ.siˈpli.nɐ/, (natural pronunciation) /di.ʃiˈpli.nɐ/
- Hyphenation: dis‧ci‧pli‧na
Etymology 1
Borrowed from Latin disciplīna.
Noun
disciplina f (plural disciplinas)
- discipline
- subject (in school)
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
disciplina
- inflection of disciplinar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Romanian
Etymology
From French discipliner.
Verb
a disciplina (third-person singular present disciplinează, past participle disciplinat) 1st conj.
- to discipline
Conjugation
infinitive | a disciplina | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | disciplinând | ||||||
past participle | disciplinat | ||||||
number | singular | plural | |||||
person | 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |
indicative | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
present | disciplinez | disciplinezi | disciplinează | disciplinăm | disciplinați | disciplinează | |
imperfect | disciplinam | disciplinai | disciplina | disciplinam | disciplinați | disciplinau | |
simple perfect | disciplinai | disciplinași | disciplină | disciplinarăm | disciplinarăți | disciplinară | |
pluperfect | disciplinasem | disciplinaseși | disciplinase | disciplinaserăm | disciplinaserăți | disciplinaseră | |
subjunctive | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
present | să disciplinez | să disciplinezi | să disciplineze | să disciplinăm | să disciplinați | să disciplineze | |
imperative | — | tu | — | — | voi | — | |
affirmative | disciplinează | disciplinați | |||||
negative | nu disciplina | nu disciplinați |
Derived terms
- disciplinat
Related terms
- disciplină
Serbo-Croatian
Pronunciation
- IPA(key): /dist͡siplǐːna/
- Hyphenation: dis‧ci‧pli‧na
Noun
disciplína f (Cyrillic spelling дисципли́на)
- discipline
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | disciplina | discipline |
genitive | discipline | disciplina |
dative | disciplini | disciplinama |
accusative | disciplinu | discipline |
vocative | disciplino | discipline |
locative | disciplini | disciplinama |
instrumental | disciplinom | disciplinama |
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): (Spain) /disθiˈplina/ [d̪is.θiˈpli.na]
- IPA(key): (Latin America) /disiˈplina/ [d̪i.siˈpli.na]
- Rhymes: -ina
- Syllabification: dis‧ci‧pli‧na
Etymology 1
From Latin disciplināris, disciplina.
Noun
disciplina f (plural disciplinas)
- discipline, control
- discipline, subject, area of study
- Synonyms: asignatura, materia, ramo
- (chiefly historical) disciplina, a hemp whip similar to the cat-o'-nine-tails
- Synonym: (Cuba & P. Rico) cuarta
Derived terms
- autodisciplina
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
disciplina
- inflection of disciplinar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Further reading
- “disciplina”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014