discingo
Italian
Verb
discingo
- first-person singular present indicative of discingere
Latin
Etymology
From dis- + cingō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /disˈkin.ɡoː/, [dɪsˈkɪŋ.ɡoː]
Verb
discingō (present infinitive discingere, perfect active discinxī, supine discinctum); third conjugation
- I unfasten or remove (a belt).
Inflection
Conjugation of discingo (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | discingō | discingis | discingit | discingimus | discingitis | discingunt |
imperfect | discingēbam | discingēbās | discingēbat | discingēbāmus | discingēbātis | discingēbant | |
future | discingam | discingēs | discinget | discingēmus | discingētis | discingent | |
perfect | discinxī | discinxistī | discinxit | discinximus | discinxistis | discinxērunt, discinxēre | |
pluperfect | discinxeram | discinxerās | discinxerat | discinxerāmus | discinxerātis | discinxerant | |
future perfect | discinxerō | discinxeris | discinxerit | discinxerimus | discinxeritis | discinxerint | |
passive | present | discingor | discingeris, discingere | discingitur | discingimur | discingiminī | discinguntur |
imperfect | discingēbar | discingēbāris, discingēbāre | discingēbātur | discingēbāmur | discingēbāminī | discingēbantur | |
future | discingar | discingēris, discingēre | discingētur | discingēmur | discingēminī | discingentur | |
perfect | discinctus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | discinctus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | discinctus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | discingam | discingās | discingat | discingāmus | discingātis | discingant |
imperfect | discingerem | discingerēs | discingeret | discingerēmus | discingerētis | discingerent | |
perfect | discinxerim | discinxerīs | discinxerit | discinxerimus | discinxeritis | discinxerint | |
pluperfect | discinxissem | discinxissēs | discinxisset | discinxissēmus | discinxissētis | discinxissent | |
passive | present | discingar | discingāris, discingāre | discingātur | discingāmur | discingāminī | discingantur |
imperfect | discingerer | discingerēris, discingerēre | discingerētur | discingerēmur | discingerēminī | discingerentur | |
perfect | discinctus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | discinctus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | discinge | — | — | discingite | — |
future | — | discingitō | discingitō | — | discingitōte | discinguntō | |
passive | present | — | discingere | — | — | discingiminī | — |
future | — | discingitor | discingitor | — | — | discinguntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | discingere | discinxisse | discinctūrus esse | discingī | discinctus esse | discinctum īrī | |
participles | discingēns | — | discinctūrus | — | discinctus | discingendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
discingere | discingendī | discingendō | discingendum | discinctum | discinctū |
Related terms
- cingō
- incingō
Descendants
- Italian: discingere
- Romanian: descinge
- Spanish: desceñir
References
- discingo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- discingo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- discingo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette