discingens
Latin
Etymology
Present participle of discingō
Participle
discingēns m, f, n (genitive discingentis); third declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}
.
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | discingēns | discingēns | discingentēs | discingentia | |
Genitive | discingentis | discingentis | discingentium | discingentium | |
Dative | discingentī | discingentī | discingentibus | discingentibus | |
Accusative | discingentem | discingēns | discingentēs, discingentīs | discingentia | |
Ablative | discingente, discingentī1 | discingente, discingentī1 | discingentibus | discingentibus | |
Vocative | discingēns | discingēns | discingentēs | discingentia |
1When used purely as an adjective.