discindo
Latin
Etymology
From dis- + scindō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /diːsˈkin.doː/, [diːsˈkɪn.doː]
Verb
dīscindō (present infinitive dīscindere, perfect active dīscidī, supine dīscissum); third conjugation
- I cut, tear or divide in two
Conjugation
Conjugation of dīscindō (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dīscindō | dīscindis | dīscindit | dīscindimus | dīscinditis | dīscindunt |
imperfect | dīscindēbam | dīscindēbās | dīscindēbat | dīscindēbāmus | dīscindēbātis | dīscindēbant | |
future | dīscindam | dīscindēs | dīscindet | dīscindēmus | dīscindētis | dīscindent | |
perfect | dīscidī | dīscidistī | dīscidit | dīscidimus | dīscidistis | dīscidērunt, dīscidēre | |
pluperfect | dīscideram | dīsciderās | dīsciderat | dīsciderāmus | dīsciderātis | dīsciderant | |
future perfect | dīsciderō | dīscideris | dīsciderit | dīsciderimus | dīscideritis | dīsciderint | |
passive | present | dīscindor | dīscinderis, dīscindere | dīscinditur | dīscindimur | dīscindiminī | dīscinduntur |
imperfect | dīscindēbar | dīscindēbāris, dīscindēbāre | dīscindēbātur | dīscindēbāmur | dīscindēbāminī | dīscindēbantur | |
future | dīscindar | dīscindēris, dīscindēre | dīscindētur | dīscindēmur | dīscindēminī | dīscindentur | |
perfect | dīscissus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | dīscissus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | dīscissus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dīscindam | dīscindās | dīscindat | dīscindāmus | dīscindātis | dīscindant |
imperfect | dīscinderem | dīscinderēs | dīscinderet | dīscinderēmus | dīscinderētis | dīscinderent | |
perfect | dīsciderim | dīsciderīs | dīsciderit | dīsciderīmus | dīsciderītis | dīsciderint | |
pluperfect | dīscidissem | dīscidissēs | dīscidisset | dīscidissēmus | dīscidissētis | dīscidissent | |
passive | present | dīscindar | dīscindāris, dīscindāre | dīscindātur | dīscindāmur | dīscindāminī | dīscindantur |
imperfect | dīscinderer | dīscinderēris, dīscinderēre | dīscinderētur | dīscinderēmur | dīscinderēminī | dīscinderentur | |
perfect | dīscissus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | dīscissus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | dīscinde | — | — | dīscindite | — |
future | — | dīscinditō | dīscinditō | — | dīscinditōte | dīscinduntō | |
passive | present | — | dīscindere | — | — | dīscindiminī | — |
future | — | dīscinditor | dīscinditor | — | — | dīscinduntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | dīscindere | dīscidisse | dīscissūrus esse | dīscindī | dīscissus esse | dīscissum īrī | |
participles | dīscindēns | — | dīscissūrus | — | dīscissus | dīscindendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
dīscindendī | dīscindendō | dīscindendum | dīscindendō | dīscissum | dīscissū |
Derived terms
- dīscidium
References
- discindo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- discindo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- discindo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette