disaerare
Italian
Etymology
From dis- + aerare.
Verb
disaeràre (first-person singular present disàero, first-person singular past historic disaerài, past participle disaeràto, auxiliary avére)
- (transitive) to deaerate
Conjugation
Conjugation of disaeràre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | disaeràre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | disaeràndo | |||
present participle | disaerànte | past participle | disaeràto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | disàero | disàeri | disàera | disaeriàmo | disaeràte | disàerano |
imperfect | disaeràvo | disaeràvi | disaeràva | disaeravàmo | disaeravàte | disaeràvano |
past historic | disaerài | disaeràsti | disaerò | disaeràmmo | disaeràste | disaeràrono |
future | disaererò | disaererài | disaererà | disaererémo | disaereréte | disaererànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | disaererèi | disaererésti | disaererèbbe, disaererébbe | disaererémmo | disaereréste | disaererèbbero, disaererébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | disàeri | disàeri | disàeri | disaeriàmo | disaeriàte | disàerino |
imperfect | disaeràssi | disaeràssi | disaeràsse | disaeràssimo | disaeràste | disaeràssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
disàera | disàeri | disaeriàmo | disaeràte | disàerino | ||
negative imperative | nondisaeràre | non disàeri | non disaeriàmo | non disaeràte | non disàerino |
Related terms
- disaeratore
- disaerazione
Anagrams
- disaererà