diroccare
Italian
Verb
diroccàre (first-person singular present diròcco, first-person singular past historic diroccài, past participle diroccàto, auxiliary (transitive) avére or (intransitive) èssere)
- (transitive) to demolish, to raze
- (intransitive) to crumble, to fall into ruin [auxiliary essere]
- (intransitive, archaic) to fall headlong [auxiliary essere]
Conjugation
Conjugation of diroccàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | diroccàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére1, èssere2 | gerund | diroccàndo | |||
present participle | diroccànte | past participle | diroccàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | diròcco | diròcchi | diròcca | dirocchiàmo | diroccàte | diròccano |
imperfect | diroccàvo | diroccàvi | diroccàva | diroccavàmo | diroccavàte | diroccàvano |
past historic | diroccài | diroccàsti | diroccò | diroccàmmo | diroccàste | diroccàrono |
future | diroccherò | diroccherài | diroccherà | diroccherémo | diroccheréte | diroccherànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | diroccherèi | diroccherésti | diroccherèbbe, diroccherébbe | diroccherémmo | diroccheréste | diroccherèbbero, diroccherébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | diròcchi | diròcchi | diròcchi | dirocchiàmo | dirocchiàte | diròcchino |
imperfect | diroccàssi | diroccàssi | diroccàsse | diroccàssimo | diroccàste | diroccàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
diròcca | diròcchi | dirocchiàmo | diroccàte | diròcchino | ||
negative imperative | non diroccàre | non diròcchi | non dirocchiàmo | non diroccàte | non diròcchino |
1Transitive.
2Intransitive.
Related terms
- diroccato