diripiens
Latin
Etymology
Present participle of dīripiō.
Participle
dīripiēns m, f, n (genitive dīripientis); third declension
- tearing apart
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dīripiēns | dīripiēns | dīripientēs | dīripientia | |
Genitive | dīripientis | dīripientis | dīripientium | dīripientium | |
Dative | dīripientī | dīripientī | dīripientibus | dīripientibus | |
Accusative | dīripientem | dīripiēns | dīripientēs | dīripientia | |
Ablative | dīripientī | dīripientī | dīripientibus | dīripientibus | |
Vocative | dīripiēns | dīripiēns | dīripientēs | dīripientia |