dințar
Romanian
Etymology
dinte + -ar
Noun
dințar n (plural dințare)
- dentist
Declension
Declension of dințar
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) dințar | dințarul | (niște) dințare | dințarele |
genitive/dative | (unui) dințar | dințarului | (unor) dințare | dințarelor |
vocative | dințarule | dințarelor |