dinlilik

dinlilik

Turkish

Etymology

From dinli +‎ -lik.

Pronunciation

• IPA^(key): [dinɫiɫic]
• Hyphenation: din‧li‧lik

Noun

dinlilik (definite accusative dinliliği, plural dinlilikler)

1. The state of belonging to a religion.

Declension

Inflection
Nominative	dinlilik
Definite accusative	dinliliği
	Singular	Plural
Nominative	dinlilik	dinlilikler
Definite accusative	dinliliği	dinlilikleri
Dative	dinliliğe	dinliliklere
Locative	dinlilikte	dinliliklerde
Ablative	dinlilikten	dinliliklerden
Genitive	dinliliğin	dinliliklerin
Possessive forms Singular Plural 1st singular dinliliğim dinliliklerim 2nd singular dinliliğin dinliliklerin 3rd singular dinliliği dinlilikleri 1st plural dinliliğimiz dinliliklerimiz 2nd plural dinliliğiniz dinlilikleriniz 3rd plural dinlilikleri dinlilikleri

Antonyms

• dinsizlik