diminuo
Latin
Etymology
From dis- + minuō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /diːˈmi.nu.oː/, [diːˈmɪ.nʊ.oː]
Verb
dīminuō (present infinitive dīminuere, perfect active dīminuī, supine dīminutum); third conjugation
- I break into small pieces; I shatter
- I violate, outrage
- I diminish, lessen
Inflection
Conjugation of diminuo (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dīminuō | dīminuis | dīminuit | dīminuimus | dīminuitis | dīminuunt |
imperfect | dīminuēbam | dīminuēbās | dīminuēbat | dīminuēbāmus | dīminuēbātis | dīminuēbant | |
future | dīminuam | dīminuēs | dīminuet | dīminuēmus | dīminuētis | dīminuent | |
perfect | dīminuī | dīminuistī | dīminuit | dīminuimus | dīminuistis | dīminuērunt, dīminuēre | |
pluperfect | dīminueram | dīminuerās | dīminuerat | dīminuerāmus | dīminuerātis | dīminuerant | |
future perfect | dīminuerō | dīminueris | dīminuerit | dīminuerimus | dīminueritis | dīminuerint | |
passive | present | dīminuor | dīminueris, dīminuere | dīminuitur | dīminuimur | dīminuiminī | dīminuuntur |
imperfect | dīminuēbar | dīminuēbāris, dīminuēbāre | dīminuēbātur | dīminuēbāmur | dīminuēbāminī | dīminuēbantur | |
future | dīminuar | dīminuēris, dīminuēre | dīminuētur | dīminuēmur | dīminuēminī | dīminuentur | |
perfect | dīminūtus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | dīminūtus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | dīminūtus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dīminuam | dīminuās | dīminuat | dīminuāmus | dīminuātis | dīminuant |
imperfect | dīminuerem | dīminuerēs | dīminueret | dīminuerēmus | dīminuerētis | dīminuerent | |
perfect | dīminuerim | dīminuerīs | dīminuerit | dīminuerimus | dīminueritis | dīminuerint | |
pluperfect | dīminuissem | dīminuissēs | dīminuisset | dīminuissēmus | dīminuissētis | dīminuissent | |
passive | present | dīminuar | dīminuāris, dīminuāre | dīminuātur | dīminuāmur | dīminuāminī | dīminuantur |
imperfect | dīminuerer | dīminuerēris, dīminuerēre | dīminuerētur | dīminuerēmur | dīminuerēminī | dīminuerentur | |
perfect | dīminūtus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | dīminūtus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | dīminue | — | — | dīminuite | — |
future | — | dīminuitō | dīminuitō | — | dīminuitōte | dīminuuntō | |
passive | present | — | dīminuere | — | — | dīminuiminī | — |
future | — | dīminuitor | dīminuitor | — | — | dīminuuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | dīminuere | dīminuisse | dīminūtūrus esse | dīminuī | dīminūtus esse | dīminūtum īrī | |
participles | dīminuēns | — | dīminūtūrus | — | dīminūtus | dīminuendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
dīminuere | dīminuendī | dīminuendō | dīminuendum | dīminūtum | dīminūtū |
Synonyms
- (diminish, lessen): minuō
Descendants
- French: diminuer
- Italian: diminuire
- Spanish: disminuir
- English: diminish
- Portuguese: diminuir
References
- diminuo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- diminuo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- diminuo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
Portuguese
Verb
diminuo
- first-person singular (eu) present indicative of diminuir